De Tweedaagse van Brabant

In ons schema stond een tweedaagse tocht  en gelukkig waren we zo verstandig om er 30 kilometers van te maken in plaats van de oorspronkelijke 40.

De afstand was niet zo zeer het probleem, maar wel de zwaarte. Het onverhard wandelen door de bossen en het zand van de Loonse en Drunense duinen was zaterdag een zware beproeving, maar al met al hebben we het er goed afgebracht. Gelukkig waren de rustplaatsen precies om de tien kilometer waardoor we precies op het door ons gewenste moment (straks willen we ook om de twee uur rusten) bij de Rustende Jager kwamen, waar we goed konden  zitten. En waar de soep, koffie, limonade enz. ons goed smaakte. De bergjes , bochtjes en het zand maakten deze tocht zwaar! ’s Middags tegen het einde van de tocht begonnen we het te voelen. Het tempo lag goed en daardoor konden we redelijk makkelijk deze tocht volbrengen.

We hadden bijna allemaal onze nieuwe shirts aan met het mooie Kindia logo er op, en allemaal een Indiaas vlaggetje aan onze rugzak. Door die vlaggetjes kregen we veel vragen en opmerkingen waar door we steeds mochten blijven uitleggen waarom en waarvoor we de Vierdaagse lopen met z’n allen. Onderweg sloot Bert uit Rosmalen,een man van 73 aan bij onze groep en hij vond het zo gezellig dat hij de rest van de dag bij ons bleef en zondag ook met ons meegelopen heeft. Bert was onderweg naar zijn tiende Vierdaagse en we komen hem daar vast nog tegen!

Op zondag waren de weergoden ons nog gunstiger gezind dan op zaterdag, zaterdag hadden we af en toe nog een los buitje te verwerken, zondag was het warm en zonnig! Sjoerd had een zware tocht over de Campina verwacht, omdat dat enkele jaren geleden ook het geval was, maar de tweede dag ging langs de Oisterwijkse vennen, en de zwaarte van deze tocht door de prachtige groene natuur rondom Helvoirt viel wel mee, en was wederom schitterend. Maar zo’n tweede dag is toch wel zwaar, de 30km van zaterdag hadden we al in de benen. We zijn beide dagen om 7 uur gestart, maar dat houdt voor de meesten toch in dat de wekker al minstens een uur daar voor afging. Claudia, Herman, Angela, Clemy,Eefje, Yvonne, Jeanine, Rieky, Annemieke en Sjoerd liepen als een team, we vingen elkaar op en we hielpen elkaar door de zware momenten heen. Clemy had aanvankelijk wat moeite met op gang komen maar bracht het er uiteindelijk uitstekend van af. Eefje had last van blaren, vooral de tweede dag, maar liep gewoon uit, een sterk staaltje! Aan Herman en Claudia was na twee dagen niet af te zien dat ze 60km gelopen hadden. Yvonne, Jeanine en Rieky liepen gemakkelijk tot het eind en hebben de tocht moeiteloos volbracht. En ook Annemieke liep samen met haar loopmaatje Eefje regelmatig voor op en volbracht het dit keer zonder kleerscheuren. Helaas moest Angela 6km voor het einde even verstandig zijn, want haar teen (die in het recente verleden gebroken is geweest) speelde haar parten. Waarschijnlijk zou ze moeiteloos de tocht volbracht hebben zonder dit malheur, maar nu heeft ze er voor gekozen om haar voet niet zodanig te beschadigen dat ze wekenlang uit de running zou zijn geweest. Erg verstandig! Het was mooi om te zien hoe iedereen met haar meeleefde en haar sterkte wenste met het herstel.

Het gezamenlijke trainingsprogramma zit er bijna op, en wij denken dat iedereen er onderhand wel klaar voor is. De prestatie van het afgelopen weekend geeft ons allemaal het zelfvertrouwen dat we het gaan halen!

Maar om helemaal zeker te zijn van ons zelf, en omdat het goed voor ons is, gaan we nog een keertje gezamenlijk 40km trainen op zondag 23 juni a.s. in Nijmegen.